Een te snel werkende schildklier bij de katWe kunnen de kat nakijken op een aantal kenmerken die kunnen duiden op een schildklierprobleem:
Een magere kat met een vergrote schildklier. Hyperthyroïdie wordt veroorzaakt door een te hard werkende schildklier (overactieve schildklier). Hyperthyroïdie is de meest voorkomende endocriene aandoening van de oudere kat (ouder dan 10 jaar) De schildklier is een klein orgaan, bestaande uit twee lobben, gelegen in de hals aan weerszijden van de luchtpijp. Soms kan er ectopisch schildklierweefsel elders in het lichaam aanwezig zijn, meestal in de borstkas. Dit schildklierweefsel is wel productief maar ligt op een plek waar het eigenlijk niet hoort. De schildklier maakt schildklierhormoon aan (ook wel T4 genoemd). Schildklierhormoon beïnvloedt praktisch alle organen in het lichaam. Bij het jonge dier beïnvloedt het vooral de groei. Bij volwassen dieren heeft schildklierhormoon vooral een stimulerende invloed op de stofwisseling. Hyperthyroïdie bij de kat wordt in 99% van de gevallen veroorzaakt door een goedaardige tumor van de schildklier. De tumor kan eenzijdig of beiderzijds voorkomen. Ook bestaat er de mogelijkheid van een tumor in het ectopische schildklierweefsel.
De verschijnselen van hyperthyroïdie worden veroorzaakt door een overproductie van schildklierhormoon. Dit stimuleert de stofwisseling. Als er teveel T4 aanwezig is dan wordt de stofwisseling dusdanig verhoogd dat het lichaam meer energie verbruikt dan het kan opnemen. Het gevolg is dat de kat afvalt ondanks dat hij/zij meer eet! Hoe wordt de diagnose hyperthyroïdie gesteld? In onze kliniek kunnen we de kat onderzoeken om te zien of er aanwijzingen zijn voor een te hard werkende schildklier. Bij lichamelijk onderzoek zien we een magere kat met een wat spitse driehoekige kop. Dit is het klassieke uiterlijk van een kat met hyperthyroïdie maar iedere kat die vermagert is verdacht. De hartfrequentie is hoger dan normaal en er kan een hartruis gehoord worden. De vergrote schildklier kan meestal in de hals gevoeld worden echter een enkele keer ligt de schildklier wat verscholen en is hij niet voelbaar. Omdat hyperthyroïdie een aandoening is van de oudere kat is het belangrijk om ook de functie van andere organen te onderzoeken zoals de lever en de nieren. We nemen daarom extra bloed af en onderzoeken de urine. Tijdens het lichamelijk onderzoek wordt ook de bloeddruk gemeten.
Bij de kat hierboven is op de rechterfoto te zien dat de bloeddruk 195 mmHg is (normale bloeddruk is bij de kat 120 - 160 mmHg) en een hartfrequentie van 207 keer per minuut. Dit is een verhoogde hartfrequentie. Verhoogde bloeddruk Urine wordt afgenomen door de blaas aan te prikken. Er bleek een ernstige proteïnurie aanwezig te zijn. De eiwit/creatinine ratio bij deze kat is 1,03 (de normale eiwit/creatinine ratio in de urine bij een kat was onder de 0,2). Bij deze kat was er ook een laag SG 1.020 van de urine. Het normale SG bij de kat is 1035 - 1050.
De definitieve diagnose wordt gesteld door middel van bloedonderzoek waarbij de T4-spiegel in het bloed wordt bepaald, zie hier rechts 170 nmol/l. Is hyperthyroïdie te behandelen? Welke behandelingsmogelijkheden zijn er voor katten met hyperthyroïdie?
Cave: Als er (beginnend) nierfalen aanwezig is dan is het belangrijk om hier rekening mee te houden bij de keuze van behandeling. Een te sterke remming van de schildklier kan het nierfalen verergeren!
ad 1. De medicamenteuze behandeling: Voordeel is dat de meeste katten met deze behandeling een prima leven kunnen leiden zonder ingrijpende behandelingen. Nadeel is dat de medicijnen levenslang moeten worden toegediend. Daarbij kunnen de medicijnen de eerste 3 maanden bijwerkingen hebben zoals braken en diarree, sloomheid en slechte eetlust. Meestal gaan deze klachten vanzelf weer over. Met een bloedonderzoek na een paar weken en maanden controleren we of de medicijnen goed aanslaan. ad 2. De operatieve behandeling: Het voordeel van een operatie is dat er geen levenslange medicatie hoeft te worden gegeven.
Wanneer men zeker wilt zijn of één lob of beide lobben overactief zijn en of er ook sprake is van ectopisch schildklierweefsel kan een scintigrafie gedaan worden. Bij een scintigrafie wordt, onder sedatie, radioactief jodium ingespoten waarna een scan wordt gemaakt. Met de scan wordt het overactieve schildklierweefsel in beeld gebracht. Nadeel van een scintigrafie is dat dit onderzoek alleen mogelijk is in één kliniek in Nederland en dat dit onder sedatie moet plaatsvinden. We hebben vaak schildklier operaties uitgevoerd en deze behandeling is uitgebreider beschreven op de volgende pagina: schildklier operatie .... ad 3. Een behandeling met radioactief jodium:
ad 4. Met Jodium beperkte voeding: Y/D van Hill's Pet Nutrition: Het voordeel van deze behandeling is dat het eenvoudig en effectief is zonder bijwerkingen. Daarnaast is het een goedkope behandeling. Immers de kat moet toch eten! Gezonde katten, die ook in huis leven, mogen ook Y/D eten mits ze 1x daags een eetlepel normaal kattenvoer krijgen. Een nadeel van deze behandeling is dat de kat absoluut niets anders mag eten, ook geen snoepjes. Zodra de kat jodium binnenkrijgt zal er weer schildklierhormoon worden geproduceerd en zullen de klachten weer opspelen. Voor katten die buiten komen bestaat het risico dat ze daar iets eten waardoor ze jodium binnen krijgen. De therapie werkt dan dus niet! Er mag geen enkel ander voer dan Y/D gevoerd worden, het enige andere voer zonder jodium dat wij hebben kunnen vinden is Aniwell Reactiv. We hebben geen specifieke voorkeur vooor een bepaalde behandeling: we kijken per patient wat de beste behandeling is. Zijn er bijvoorbeeld jonge kinderen in huis? Komt de kat buiten? Kun je de kat uberhaupt tabletten geven? Is de kat nog relatief jong of juist al heel oud? Is er ook een nierprobleem aanwezig? Zijn er meerdere katten in het huishouden?
Mocht u nog vragen hebben naar aanleiding van deze informatie dan kunt u contact opnemen met de onze dierenkliniek via het vragen formulier. |
|