Bionische fret

Eind augustus 1999 was het zover! Ik ging samen met mijn moeder naar Joke Bakkenes om mijn meisjes op te halen.Aangezien ik de maanden daarvoor alles gelezen had over fretten, verschillende dierenartsassistenten, fretteneigenaren, bestuursleden van frettig gestoord en mijn vriend (Jelger) gesproken had was ik razend enthousiast om de dames op te halen.

Eenmaal aangekomen mocht ik kennis maken met Fleur (albino) en Eos (wildkleur). Ik besloot om Eos een andere naam te geven en dat werd Mimi. Het werd direct duidelijk dat Mimi erg gehecht was aan speeltjes en dat Fleur ongelofelijk goed kon klimmen en snel kon rennen.

Dit gaf al enige indicatie van hun karaktereigenschappen. Eenmaal thuis waren ze ontzettend druk maar na enkele dagen waren ze gesetteld. Voordat ik Mimi en Fleur ging ophalen had Joke enigszins “gewaarschuwd” dat Fleur een ontzettend pittig fretje is.

Dat heb ik geweten! Een maand later waren we naar de dierenarts in Nijmegen gegaan voor hun jaarlijkse inenting. Het was moeilijk een afspraak te maken want fretten vielen (volgens de dierenartsassistente) onder de categorie tropische dieren en daar waren speciale (onmogelijke) tijden voor. Toen ik eenmaal een afspraak maakte was het duidelijk dat Fleur deze akelige meneer niet mocht en besloot te piepen en te krabben om haar standpunt duidelijk te maken. Bijten deed ze gelukkig niet. Mimi bevond zich in een apathische toestand en staarde voor zich uit, ook zij voelde zich niet op haar gemak. Fleur had wel gelijk, ik mocht deze dierenarts ook niet. Het enige wat de dierenarts tegen mij zei was dat fretten vaak ziek worden en dit niet vaak overleven. Vragen die ik had werden niet beantwoord.

Ik besloot om naar een andere dierenarts te zoeken. Ik ben een paar dagen per week in Utrecht bij Jelger waar hij studeert en neem Mimi en Fleur altijd mee. In hetzelfde huis wonen hun vriendjes Dexter, Didi en Pepper met hun eigenaar. De fretten vinden het geweldig als ze elkaar weer zien en spelen er op los. De eigenaar van deze fretten raadde aan om eens een kijkje te nemen bij zijn dierenarts. Dat heb ik gedaan en ik was zeer onder de indruk van deze dierenartspraktijk. Er zijn daar 6 dierenartsen allen gespecialiseerd in een bepaald aspect van hun vak en allen gewend aan fretten. Ik werd uiterst vriendelijk behandeld en alle vragen werden beantwoord. Rondom kerst begon Fleur loops te worden en er werd besloten de dames te laten castreren. Dit zou in de eerste week van januari 2000 gebeuren.

Kerst werd gevierd bij mijn ouders en Mimi en Fleur werden lekker verwend. In Fleurs enthousiasme (ze kan echt heel erg gek doen vergeleken met de gemiddelde fret) knalde ze met haar hoofd tegen een tafelpoot aan. Het resultaat was een afgebroken tand. Fleur had er geen last van en ik besloot om de dierenarts te raadplegen als ze gecastreerd zouden worden wat een week later plaats zou vinden. Eenmaal bij de dierenarts aangekomen waren Fleur en Mimi van mening dat deze meneer wel aardig was en gedroegen zich voorbeeldig. Het advies over de tand was dat als het zou verkleuren ik zeker terug moest komen. De castratie was prima verlopen en na een paar dagen waren de dames alweer aan het ravotten. Na ongeveer 6 maanden zag ik dat Fleur’s tand begon te verkleuren. Ik maakte zo snel mogelijk een afspraak met de dierenarts in Utrecht. De dierenarts (meneer de Boer) stelde mij enkele opties voor en ik moest een keuze maken tussen het verwijderen van de tand of het laten vullen van de tand. De laatste optie had mijn voorkeur maar er bestond een kans dat de vulling niet zou blijven zitten. Als de vulling eruit zou vallen dan zou hij gratis de tand verwijderen. Meneer de Boer is een specialist op het gebied van tanden maar vertelde mij eerlijk dat hij dit nog nooit op een fret had gedaan. Ik twijfelde enorm. Stel dat de vulling er later uit zou vallen dan moest Fleur weer onder narcose en een tandloze fret zag ik ook niet zitten. Meneer de Boer liet mij zien welk apparatuur zoals boortjes en dergelijke er gebruikt zouden worden, hoe hij te werk zou gaan van begin tot eind en wat de effecten van narcose zouden zijn. Ik hoefde niet gelijk een beslissing te nemen.

Na overleg met Jelger en mijn ouders besloot ik om toch de optie van een gevulde tand uit te laten voeren. Toen ik eenmaal Fleur weggebracht had begon het wachten. Mimi was erg onrustig en na enkele zoekpogingen naar haar maatje zocht ze geruststelling bij mij. Ik kon Fleur s’middags ophalen en alles was prima verlopen. Meneer de Boer liet mij de röntgenfoto’s zien en legde het hele proces uit. Hij bedankte mij veelvuldig voor de kans van zo’n operatie en als het met de vulling goed afloopt dan zal hij dit vaker toepassen op fretten met afgebroken tanden. Het is nu november 2000 en Fleurs vulling zit nog steeds goed op zijn plek.Ik denk zelf dat het er niet meer uit zal vallen en volgens meneer de Boer ook niet meer. Het ziet er trouwens raar uit zo’n vulling bij een fretje. Ze word ook vaak liefkozend door Jelger de bionische fret of Fleur of Borg (voor startrek fans wel bekend) genoemd. Ik ben eigenlijk wel benieuwd of er andere fretten zijn met een vulling.

Het gaat verder hartstikke goed met Mimi en Fleur. Mimi’s dagelijkse bezigheid is het verzamelen van speeltjes en andere interessante voorwerpen. Fleur is nog steeds erg druk en speels en mokt non-stop maar is geweldig gezelschap. Beide zijn verzot op elkaar en geven mij aandacht als ze uitgespeeld zijn. Ik ben ontzettend blij met mijn meisjes, ze zijn van onschatbare waarde. Tot slot wil ik Frettig gestoord bedanken want die hebben ervoor gezorgd dat Jelger en ik echt frettig gestoord zijn geworden.